ISLNDIA: PIERWSZE WRAŻENIA I GEJZERY

Dzisiaj kilka słów i obrazków z naszego pierwszego dnia na wyspie. Po wylądowaniu na lotnisku w Keflaviku około 9 rano, po ciężkiej nocy spędzonej na lotnisku w Manchesterze, odbieramy samochód z wypożyczali (w której witają nas Polacy) i ruszamy w drogę. Zmęczeni, bez planu na pierwszy dzień, jedziemy kilka kilometrów i zatrzymujemy się na śniadanie. Potem decydujemy, co dalej: pada na Golden Circle, popularną pętlę turystyczną na południu wyspy. Do przejechania mamy około 200 km, na nocleg wracamy do Reykjaviku. 
 

Ruszajmy więc. Islandia na pierwszy rzut oka wydaje się być smutna, szara i opuszczona. Droga biegnie przez szaroburą okolicę, czułam się trochę zawiedziona, że nie ma tych kolorowych widoków, jakie oglądałam w Internecie przed wyjazdem. Kiedy docieramy do gejzerów robi się kolorowo: niebieska woda, żółto-czerwona ziemia, zielone mchy i para wydobywająca się z ziemi, a do tego wybuchający gejzer. Zaczyna być ciekawie.

“Geysir” - najsłynniejszy gejzer na Islandii, od którego zresztą wzięła się nazwa gejzer. Niestety od pewnego czasu już nie wybucha.  Podobno można go "obudzić' wlewając do niego nieco mydła

Strokkur - młodszy bart Geysira. Wybucha regularnie co kilka minut, gromadząc niemałą widownię.

Drugim przystankiem jest wodospad Gulfoss, jeden z najbardziej znanych wodospadów na wyspie. Ogromne masy spływającej wody, tęcze tworzące się przy najmniejszym promyku słońca i wiatr, zwiewający wodę, która zalewa wszystko i wszystkich po drodze.

Jedziemy dalej w stronę ostatniego punktu na trasie - a po drodze niezwykłe widoki i islandzkie koniki.

Trzecim i ostatnim miejscem na trasie Golden Circle jest Park Narodowy Þingvellir. Jest to miejsce, w którym styka się płyta tektoniczna eurazjatycka i północnoamerykańska. Pisałam już o podobnym miejscu Mid Point, gdzie na styku płyt zbudowano most łączący kontynenty. Okolica pełna jest szczelin i uskoków. 

Kiedy dotarliśmy do Þingvellir zachodziło już słońce, po krótkim spacerze ruszyliśmy dalej – do Reykjaviku, gdzie czekał na nas przytulny pokoik w małym islandzkim hoteliku (nota bene prowadzonym również przez Polaków).