Po pełnej wrażeń wycieczce w Alpy Bergamskie, późnym popołudniem zjeżdżamy do Carony. Przed nami jeszcze 30 km w dół Doliną Brembana, aż do San Giovani Bianco. Jedziemy cały
czas z góry, ciągle hamując, mijamy wioski przycupnięte na zboczach doliny. Przejeżdżamy
przez podświetlone tunele na ścieżce rowerowej (nota bene najlepiej przygotowanej
ścieżce rowerowej jaką kiedykolwiek jechaliśmy – nie licząc dwóch tuneli w których
wysiadło światło).
Patrzymy na rowerzystów jadących w przeciwną stronę, pod górę (ciągle pod górę) i choć ręce bolą od hamowania, cieszymy się, że nie jesteśmy na ich miejscu. Przejeżdżamy przez kamienne i ażurowe mosty, jedziemy wiaduktami nad drogą i lasem. Po pokonaniu 2/3 trasy zaczyna padać, lać! Chowamy się w altanie dla rowerzystów (pełno ich na szlaku) i przeczekujemy deszcz. Po pół godzinie przestaje padać, w końcu upał ustępuje, robi się rześko i chłodno. Ruszamy dalej. Słońce chowa się już za górami, parują lasy na zboczach, spod kół tryska woda. Kiedy dojeżdżamy do San Giovani Bianco zachodzące słońce oświetla domy na zboczach. A my po męczącym dniu ruszamy na ciepłą pizzę prosto z włoskiego pieca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz